معرفت تو نیستی که ادعای بی نفسی و بی هوایی کنی و الان حس خفگی کنی
معرفت تو نیستی که تلاش خودتو ببینی و بی هنری اونو پیراهن عثمان کنی(که پیدا کردن آدم صادق هنر میخواد واقعا)
معرفت تو نیستی که پر پر بزنی واسه رسیدن.زار بزنی و بگی تلاش یک ساله منو تو یک لحظه به باد دادی بعد هی هم بزنی و بگی ما میخایم رابطه رو خوب کنیم اما لجن بالا میاد که حضور توام بوده.
معرفت این نیست که دنبال بهانه باشی و مقصر پیدا کنی و تهش بگی تو کردی!
من کردم؟!
تو نکن!
تو کش نده!
تو پاک!تو قدیس!تو ته حق و حقیقت!
آتیشه دلم.چند روزه که فهمیدم و قلبم آتیش گرفته
چقدر سین بودن برام اهمیت داشت
چقدر راحت مقصر و بهانه جور میکنن و قلب میشکنن و میرن
معرفت فسیل شده!!! آدمای این زمونه قدر هیچیو نمیدونن.
پی نوشت:نوشتم تا قلبم آروم بشه.تا الکی گریه نکنم وقتی کاری از دستم برنمیاد.
درباره این سایت